Jakich informacji może domagać się pracodawca od osób ubiegających się o zatrudnienie?

Jakich informacji może domagać się pracodawca od osób ubiegających się o zatrudnienie?   W myśl art. 221 kodeksu pracy pracodawca ma prawo żądać od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania danych osobowych obejmujących: 1) imię (imiona) i nazwisko, 2) imiona rodziców, 3) datę urodzenia, 4) miejsce zamieszkania (adres do korespondencji), 5) wykształcenie, 6) przebieg dotychczasowego zatrudnienia.   Ponadto pracodawca ma prawo żądać od pracownika podania, niezależnie od danych osobowych, o których mowa wyżej, także: 1) innych danych osobowych pracownika, a także imion i nazwisk oraz dat urodzenia dzieci pracownika, jeżeli podanie takich danych jest konieczne ze względu na korzystanie przez pracownika ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy, 2) numeru PESEL pracownika nadanego przez Rządowe Centrum Informatyczne Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL).   Udostępnienie pracodawcy danych osobowych następuje w formie oświadczenia osoby, której one dotyczą. Pracodawca ma prawo żądać udokumentowania danych osobowych.   Pracodawca może żądać podania innych aniżeli wymienionych w kodeksie pracy danych osobowych, jeżeli obowiązek ich podania wynika z odrębnych przepisów. Przykładem może być zaświadczenie o niekaralności. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym – prawo do uzyskania informacji o osobach, których dane osobowe zgromadzone zostały w Rejestrze, przysługuje pracodawcom, w zakresie niezbędnym dla zatrudnienia pracownika, co do którego z przepisów ustawy wynika wymóg niekaralności, korzystania z pełni praw publicznych, a także ustalenia uprawnienia do zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej. Zatem jeśli nie wynika to z zapisu przepisu szczególnego, pracodawca nie może domagać się od kandydatów ubiegających się o zatrudnienie o przedłożenie takiego dokumentu.   Jeżeli brak przedstawienia zaświadczenia o niekaralności (niewymaganego przez konkretny przepis ustawy – dla zatrudnienia pracownika) jest przyczyną odmowy nawiązania stosunku pracy z kandydatem to możemy mieć do czynienia z dyskryminacją w zatrudnieniu. Zgodnie z art. 183a § 1 kodeksu pracy, pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy w szczególności bez względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także bez względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku wskazanych wyżej przyczyn, którego skutkiem jest w szczególności odmowa nawiązania lub rozwiązanie stosunku pracy – chyba że pracodawca udowodni, że kierował się obiektywnymi powodami.   Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, może domagać się odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę.   Michał Mordak Prawnik Kancelaria NK Legal]]>